Italiako pintura gotikoa

XII. mendean (DUECENTO), pintura bizantziarraren eraginaren azpian egon zen, MANIERA GREKA deitzen zioten: urrezko fondoak, pertsonaia lauak eta espiritualak, simetria zurruna. Poliki eskema hauetatik aldenduz joan ziren. Bi eskola nagusitu ziren:

• FLORENTZIAKO ESKOLAN GIOTTO da artistarik garrantzitsuena. Florentzia hirian egin zuen lan eta bere tailerrean teknika berri bat sortu zuen, BUON FRESKO izenekoa. Perspektibaren arazoak hiru dimentsioko espazio batean mugitzen dira. Pertsonaiak adierazkorrak dira. Ia bere lan guztietan freskoaren teknika erabili zuen eta gaiak erlijiosoak ziren. Bere lan garrantzitsuenak: KRISTOREN BIZITZARENAK, PADUAKO SCOROVEEGNI KAPERAN AMA BIRJINARENAK ETA ASISEKO SAN FRANTZISKO BIZITZARENAK. Urrezko hondoak baztertu zituen landa paisaiak sartuz. Gorputzei benetako bolumena eta mugimendua ematen saiatu zen. Aurpegietan dramatismoa eta sentimenduak nabarmendu zituen. Koloreak guztiz simpleak dira; marrazkiak oso nabarmenak.
• SIENAKO ESKOLAKO artista garrantzitsuena SIMONE MARTINI izan zen. Irudi leunak eta malguak margotu zituen. Bere obrarik garrantzitsuena UFFICITARREN DEIKUNDEA da.